لارنگوسکوپ

حنجره‌بینی یا لارنگوسکوپی (Laryngoscopy) یک مداخله درمانی است که طی آن چین‌های مربوط به تارهای صوتی و چاکنای مشاهده می‌شود. در این مداخله، پزشک تلاش می کند برای بهتر دیدن منطقه حنجره از از ابزارهای کمکی استفاده کند.

وسیله‌ای که برای مشاهده حنجره و چاکنای به کار می‌رود لارنگوسکوپ (Laryngoscope) یا حنجره‌بین نامیده می‌شود.

کلمه لارنگوسکوپ از دو جزء Larynx + Scope تشکیل شده‌است. این وسیله برای مشاهده حنجره، تارهای صوتی و مجرای بین آن‌ها استفاده می‌شود. دو نوع لارنگوسکوپ وجود دارد؛ نوع مستقیم و ویدیو لارنگوسکوپ. که در ادامه به هر کدام از آنها می پردازیم.

لارنگوسکوپ مستقیم

این نوع لارنگوسکوپ برای مشاهده مستقیم مجرای صوتی و منطقه حنجره استفاده می‌شود. دستگاه متشکل است از یک دسته بلند (که چند باتری در آن قرار می‌گیرد) و یک تیغه که در نوک آن منبع نوری کوچکی تعبیه شده‌است. تیغه‌ها بر دو نوعند. تیغه Macintosh که حالتی خمیده دارد و میلر (Miller) که مستقیم است. تیغه Macintosh آسان تر کار گذاشته می‌شود، در حالی که تیغه میلر (Miller) دید بهتری از تارهای صوتی در اختیار پزشک قرار می‌دهد. میلر (Miller) معمولاً در کودکان استفاده می‌شود برای جای‌گذاری لارنگوسکوپ بیمار باید به پشت دراز بکشد. سپس دستگاه از راه دهان وارد شده و از روی زبان به سمت حنجره رانده می‌شود تا حدی که تارهای صوتی قابل مشاهده باشند.

لارنگوسکوپ مستقیم دارای چندین تیغه می باشد که در شکل به آنها اشاره شده است.

ویدیو لارنگوسکوپ

از لارنگوسکوپ مستقیم معمولاً در هنگام لوله‌گذاری تراشه استفاده می‌شود. این فرایند غالباً بسیار دردناک و ناراحت‌کننده است و به همین دلیل در بیماری که به هوش باشد انجام نمی‌شود. یکی از مشکلاتی که ممکن است در اثر کارگذاری نادرست لارنگوسکوپ رخ بدهد، وارد آمدن آسیب به داندان‌های بالایی بیمار است.

ویدیو لارنگوسکوپ سانیار چگونه مشکل آسیب زدن به دندان را برطرف کرده است؟

استفاده از حنجره‌بین در هنگام لوله گذاری، مرحله‌ای از بیهوشی عمومی محسوب می‌شود. لارنگوسکوپ توسط مانوپل گارسیا اختراع شد.